In het sprookje Doornroosje spelen de getallen 12, 13 en 100 een belangrijke rol. In het sprookje zijn er 12 goede feeën, we denken daarbij aan de 12 maanden van het jaar en de 12 tekens van de dierenriem. Bij het getal 13 denken we allereerst aan een ongeluksgetal (in Doornroosje is de 13e fee een boze fee), maar 13 is nodig om een nieuwe fase in te gaan. Het getal 100 (de honderdjarige slaap) zegt zoveel als: ‘onnoemelijk veel of lang, niet te tellen.
Ontwikkelingsproces bij de mens
Mellie Uyldert ziet dit sprookje als een uitbeelding van een kosmisch ritme in de schepping, zij noemt het daarom een zonnemythe. Een voortdurend opgaan – blinken en verzinken, zowel in de natuur als in de ontwikkeling van de mens.
Dr. C.J. Schuurman stelt in zijn boek Er was eens…. er is nog (1946) dat het sprookje een antwoord geeft op de vraag waar het leed vandaan komt. Toch gaat hij in zijn uitleg meer uit van de ontwikkeling van het persoonlijke zielsleven, dan van het universele leven. Net als bij Uyldert gaat Schuurman bij het begrip koning en koningin uit van een harmonisch samengaan van twee polen dat in aanleg in de mens aanwezig is.
In het sprookje ligt de nadruk op het ontwikkelingsproces bij de mens. In de Dwaas zien we de jonge ziel van het prinsesje. Onbevangen staat de Dwaas aan het begin van zijn reis door het leven. Als hij zijn ervaringen goed verwerkt kan de Dwaas uitgroeien tot een Wijze (Heremiet).
De transformatie
Een probleem doet zich voor bij het geboortefeest waarvoor 12 feeën zijn uitgenodigd terwijl er 13 feeën in het land zijn. De 12 maanden van het jaar en daarmee de 12 tekens van de dierenriem worden gesymboliseerd door de 12 gouden borden die de koning bezit. Elk zodiakaal teken schittert als een gouden bord. Elke fee komt met een wens en geeft daarmee aan dat ieder teken zijn specifiek karakter heeft.
De 13e fee verbreekt de eenheid door een vloek over Doornroosje uit te spreken. Het 12e teken van de dierenriem (Vissen) laat met de begrippen ’verwerken en loslaten’ zien dat er mogelijkheden zijn voor een nieuw begin. De 12e fee verzacht de vloek die door de 13e fee is uitgesproken door Doornroosje
100 jaar te laten slapen. Zo is het getal 13 niet een ongeluksgetal maar geeft kans op transformatie, een mogelijkheid tot een nieuw begin. De honderdjarige slaap kan niet het einde zijn; er komt een nieuwe kans die tot hoger bewustzijn zal leiden.
Niet voor niets verwondt het meisje zich op of na haar 14e verjaardag. Voor het 14e jaar leeft een kind immers nog vanuit de harmonie waaruit het voortkwam. Dan, als de pubertijd aanbreekt, leert het kind het verschil tussen goed en kwaad, leert het schijn en illusie te onderscheiden.
De koning heeft het spinnewiel, symbool voor het levensrad, uit zijn land verbannen, bang als hij is voor de gevolgen voor het prinsesje. Maar het spinnen aan de levensdraad gaat altijd door, ongeacht een verstandelijke beslissing. Doornroosje klimt op haar 14e verjaardag de trap op naar de toren, zoekt het hogere bewustzijn, en verwondt zich daar aan de spoel van het spinnewiel. Zij valt in een diepe slaap, net als iedereen in haar omgeving. Het lijkt alsof er niets gebeurd is.
Ons innerlijk ‘kasteel’ wordt overwoekerd door een doornenhaag, door zaken die verhinderen dat we tot de kern van de zaak doordringen. Er zijn prinsen die proberen binnen te dringen, het zijn de momenten in het leven dat gebeurtenissen van buiten af ons proberen wakker te maken. Tevergeefs. De prinsen, symbool van de aanvallen op ons bewustzijn, raken verstrikt in de doornenhaag.
Totdat de Ridder van Staven, als ware prins, komt en Doornroosje wakker kust.
Nu is de harmonie in de mens hersteld. Zij leven nog lang en gelukkig.
in een bibliotheek vond ik een enorm dik boek dat over sprookjes sprak.je staat verstelt hoeveel sprookjes niet tot het boven natuurlijke gaan.en had dat bloeden vh spinnewiel ook niet iets met de eerste menstruatie uit te staan?je zou voor de gein dit alles eens uit moeten gaan pluizen.je staat echt verbaasd.en vreselijk interessant.